(23) رضاي خلق يا رضاي خالق ؟!
آيت الله مصباح يزدي در موعظه اي اين گونه مي فرمايند :
انسان نبايد طوري باشد كه با ملامت ديگران شل شود . نبايد ملامت ديگران مانع از انجام وظيفه شود . به حرف ديگران كار نداشته باش . اگر انگيزه هايمان را وارسي كنيم و ببينيم كه چه نيتي باعث فلان كار شد ، مي بينيم كه خيلي عقبيم . حرف مردم بسيار باعث انگيزه ما مي شود . بايد بتوانيم در مقابل آرا و افكار عمومي بايستيم و وظيفه را انجام دهيم .
+ نوشته شده در هشتم مرداد ۱۳۸۶ ساعت 23 توسط بنده اي از بندگان خدا
|
آنچه مسلم است اين است كه اولياء خدا منحصر در قشري خاص نيستند . جوان و پير ، زن و مرد ، مهندس و پزشك ، روحاني و غير روحاني ، همگي مي توانند به مقامي برسند كه دوست و ولي خدا شوند . خدايي كه دوست خود را به حال خود رها نكرده و در دل با او سخن ها مي گويد . گل گفته حكايت همان نجواي درونيست كه بر زبان اولياء خدا جاري مي شود . اما فراموش نكنيم كه همه ي ما در درون خود موعظه گري خير خواه داريم و اگر دعوت اين واعظ دروني را لبيك نگوييم ، وعظ موعظه گران در ما اثري نخواهد داشت . شايد همه ي اين نصايح را به خوبي بدانيم ، اما ... بزرگي مي گويد : « در شنيدن اثريست كه در دانستن نيست » . چه بسا موعظه اي كه انسان را منقلب كرده و سرنوشت او را تغيير مي دهد .
