(3) خدايا اشتباه كردم !
فقیه بزرگ آیت الله العظمی مکارم شیرازی می فرمایند :
ای عزیز! اگر خطایی از تو سر زد و مرتکب اشتباه یا گناهی شدی ، با شجاعت در پیشگاه خدا به آن اعتراف کن ، و با صراحت بگو خدایا ! اشتباه کردم ، مرا ببخش و عذرم را بپذیر ، و مرا از دام شیطان وهوای نفس رهایی ده که تو « ارحم الرّاحمین » و « غفّار الذنوب » هستی . این اعتراف به تو آرامش می دهد و راه اصلاح و قرب خدا را به سوی تو می گشاید . بعد از آن برای اصلاح گذشته و جبران بکوش ، و بدان این کار نه تنها از مقام انسان نمی کاهد ، بلکه به عکس ارزش او را بالا می برد.
+ نوشته شده در دهم فروردین ۱۳۸۶ ساعت 22 توسط بنده اي از بندگان خدا
|
آنچه مسلم است اين است كه اولياء خدا منحصر در قشري خاص نيستند . جوان و پير ، زن و مرد ، مهندس و پزشك ، روحاني و غير روحاني ، همگي مي توانند به مقامي برسند كه دوست و ولي خدا شوند . خدايي كه دوست خود را به حال خود رها نكرده و در دل با او سخن ها مي گويد . گل گفته حكايت همان نجواي درونيست كه بر زبان اولياء خدا جاري مي شود . اما فراموش نكنيم كه همه ي ما در درون خود موعظه گري خير خواه داريم و اگر دعوت اين واعظ دروني را لبيك نگوييم ، وعظ موعظه گران در ما اثري نخواهد داشت . شايد همه ي اين نصايح را به خوبي بدانيم ، اما ... بزرگي مي گويد : « در شنيدن اثريست كه در دانستن نيست » . چه بسا موعظه اي كه انسان را منقلب كرده و سرنوشت او را تغيير مي دهد .
