(58) غرور بي جاي انسان

حضرت آيت الله العظمي بهجت حفظه الله در حكمتي گران سنگ مي فرمايند :
ابليس به خداوند گفت كه از سجده به آدم معافم بدار ، برايت يك نماز دو هزار ساله مي خوانم !
آخر خداوند چه حاجتي به نماز دو هزار ساله ي تو دارد ؟!
شيطان با شش هزار سال عبادت ، عاقبتش آن طور شد . آيا ما مي توانيم به خود مغرور شويم ؟ به خدا پناه مي بريم !



آنچه مسلم است اين است كه اولياء خدا منحصر در قشري خاص نيستند . جوان و پير ، زن و مرد ، مهندس و پزشك ، روحاني و غير روحاني ، همگي مي توانند به مقامي برسند كه دوست و ولي خدا شوند . خدايي كه دوست خود را به حال خود رها نكرده و در دل با او سخن ها مي گويد . گل گفته حكايت همان نجواي درونيست كه بر زبان اولياء خدا جاري مي شود . اما فراموش نكنيم كه همه ي ما در درون خود موعظه گري خير خواه داريم و اگر دعوت اين واعظ دروني را لبيك نگوييم ، وعظ موعظه گران در ما اثري نخواهد داشت . شايد همه ي اين نصايح را به خوبي بدانيم ، اما ... بزرگي مي گويد : « در شنيدن اثريست كه در دانستن نيست » . چه بسا موعظه اي كه انسان را منقلب كرده و سرنوشت او را تغيير مي دهد .
